Η σπουδαία επέμβαση του τερματοφύλακα της Εθνικής Αργεντινής Εμιλιάνο Μαρτίνεθ στο σουτ του 18χρονου Γκαράνγκ Κουόλ από το Σουδάν, που αγωνίζεται στην Εθνική Αυστραλίας, γλύτωσε τον λαό του Λιονέλ Μέσι από ένα καρδιοχτύπι χωρίς προηγούμενο: δεν είμαι βέβαιος ότι η Αργεντινή θα άντεχε μια παράταση, δηλαδή μια δοκιμασία νεύρων και αντοχής απέναντι σε μια ομάδα χωρίς ποιότητα, αλλά με μεγάλη αθλητική φρεσκάδα και τεράστια θέληση.

Χίλια και πάντα ο καλύτερος

Η Αργεντινή έπρεπε να προκριθεί γιατί θα ήταν άδικο για την ιστορία του σπορ ο Μέσι να αποκλειστεί από το μουντιάλ την μέρα που αγωνίστηκε στο χιλιοστό ματς της καριέρας του – η πρώτη του φορά ήταν σε ένα ντέρμπι Μπαρτσελόνα – Εσπανιόλ όταν ήταν μόλις 17 χρονών. Ο λαός του Μέσι ανακουφίστηκε και πανηγύρισε κι ο λαός του Μέσι είναι μεγαλύτερος από την Αργεντινή που είναι έτσι κι αλλιώς όλη δίπλα του προσδοκώντας ένα τρόπαιο πλέον ιερό: αυτό το παγκόσμιο κύπελλο, που μόνος κυνηγά ο Μέσι, μοιάζει όλο και πιο πολύ με σύμβολο πίστης.

Για τον Μέσι δεν πανηγυρίζουν μόνο οι συμπατριώτες του. Η νίκη της Αργεντινής ήταν πχ πρώτο θέμα στις εφημερίδες της Ισπανίας (κι όχι μόνο της Βαρκελώνης), σαν να ήταν η Ισπανία αυτή που χάρη σε αυτόν προκρίθηκε. Ο ίδιος ο Λουίς Ενρίκε χθες βράδυ στην ισπανική τηλεόραση έλεγε πως ό,τι κάνει ο Μέσι σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο δεν θα το ξαναδούμε ποτέ. «Στο χιλιοστό του ματς αγωνίστηκε σαν πρωτάρης που απολαμβάνει τη διοργάνωση, έδωσε τρεις καταπληκτικές πάσες στις καθυστερήσεις, σε ένα σημείο του παιγνιδιού που οποιοσδήποτε άλλος θα είχε βγει από το γήπεδο κατάκοπος και για να εισπράξει χειροκροτήματα» είπε ο προπονητής που μαζί του κέρδισε το Τσάμπιονς λιγκ. Και πρόσθεσε μιλώντας για την ασταμάτητη σύγκριση με τον Μαραντόνα: «ας τελειώσει αυτή η συζήτηση επιτέλους – ακόμα κι αν ο Μαραντόνα μας έδειξε πως μπορεί κάποιος να κερδίσει το παγκόσμιο κύπελλο μόνος του, ο Μέσι μας δείχνει πως μετά απο χίλια ολόκληρα παιγνίδια μπορείς να είσαι ακόμα ο καλύτερος στον κόσμο. Και για όποιον καταλαβαίνει, αυτό είναι απίστευτο» τόνισε. Νομίζω όλοι το καταλαβαίνουν: για αυτό για τον Μέσι χθες βράδυ πανηγύριζαν ακόμα και στο Μπαγκλαντές – σύμφωνα με την Marca στο τέλος του ματς της Αργεντινής βγήκε ο κόσμος στο δρόμο!   

Θυμίζει το μουντιάλ του 2014

Η εικόνα του Μέσι λάμπει σε αυτό το τουρνουά ολοένα και περισσότερο για ένα λόγο απλό: γιατί η Αργεντινή του αντί να λυθεί, δυσκολεύεται όλο και πιο πολύ. Το τουρνουά που κάνει η ομάδα του Σκαλόνι θυμίζει όλο και περισσότερο το αντίστοιχο που η Αργεντινή έκανε στην Βραζιλία το 2014: αν κάτι είναι διαφορετικό είναι ότι αυτή τη φορά υπήρχαν χτυποκάρδια τεράστια στον όμιλο. Κατά τα άλλα, όπως και χθες με την Αυστραλία, έτσι και το 2014 στους 16 απέναντι στην Ελβετία, η Αργεντινή είχε δείξει να υποφέρει το βάρος της αποστολής: το άγχος της ήταν χθες φανερό από την αρχή. Αν ήταν καλοκαίρι, πάλι θα αποδίδαμε την δυσκολία της στα πολλά ματς των παικτών της, θα ψάχναμε να βρούμε πόσο έτρεξαν μέσα στη σεζόν ο Ντε Πολ, ο ΜακΚάλιστερ, ο Ακούνια, ο Αλβαρες, ο πάλι απογοητευτικός Λαουτάρο Μαρτίνες που στο τέλος αστοχεί τρεις φορές εξ επαφής περιπλέκοντας το ματς. Φυσικά και η υπερφόρτωση των παικτών με παιγνίδια είναι τεράστια, αλλά στην περίπτωση της Αργεντινής φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι άλλο: υπάρχει μια ολόκληρη ομάδα παικτών που όλοι μα όλοι είναι εντυπωσιακά κατώτεροι από το Μέσι κι αυτό τους αγχώνει. Καταλαβαίνουν πια πως αν δεν βοηθήσουν όσο πρέπει αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο, που είναι ο αρχηγός τους, θα είναι ένοχοι εσχάτης προδοσίας στα μάτια των πιστών του που είναι εκατομμύρια: η κατηγορία είναι άδικη γιατί όλοι κάνουν ότι μπορούν – αλλά ποιος να συγκριθεί μαζί του;

Συνεχίζει να γράφει ιστορία

Χθες εκτός από ένα γκολ από τα δικά του, (αυτό που στη Βαρκελώνη αποκαλούν «pase a la red» - «πλασέ και δίχτυα» και στο οποίο ο Μέσι κατέχει το copyright), εκτός από ονειρικές πάσες που σπαταλήθηκαν και προσωπικές ενέργειες ατελείωτες, ο Μέσι συνέχισε να γράφει ιστορία και μετά το τέλος του ματς: ξεπέρασε σε γκολ κι εμφανίσεις σε μουντιάλ τον Μαραντόνα, κι αν η Αργεντινή καταφέρει και αποκλείσει την Ολλανδία θα αφήσει πίσω του σε συμμετοχές και τον Λόταρ Ματέους, θα γίνει δηλαδή αυτός που έχει αγωνιστεί σε ματς παγκοσμίου κυπέλλου πιο πολύ από όλους. Και που ζει το τελευταίο του ως απόλυτος πρωταγωνιστής κουβαλώντας μια ομάδα που είναι πάλι κατώτερή του – σε σημείο που ο προπονητής της να ανησυχεί για την ικανότητα των Αυστραλών στο άμεσο παιγνίδι και να βάζει στο δεύτερο ημίχρονο πέντε αμυντικούς. Και μάλλον καλά έκανε ο πρακτικός Σκαλόνι: οι Αυστραλοί, σηκώνοντας τη μπάλα και γεμίζοντας, απέφευγαν κάθε είδους  αναμέτρηση στη μεσαία γραμμή και κυνηγούσαν κάθε μπάλα στην αντίπαλη περιοχή σαν ομάδα του ράγκμπι. Αν εκεί η Αργεντινή δεν είχε ένα παίκτη παραπάνω, δύσκολα θα άντεχε. Ειδικά όσο οι επιθετικοί σπαταλούσαν τα δώρα του Μέσι που περιττό να το πω έκανε το καλύτερο του ματς στο Κατάρ.

Με ακραίους μπακ σκόρερ

Το καλύτερό της ματς στη διοργάνωση έκανε και η Ολλανδία, που κέρδισε με 3-1 τους Αμερικάνους και θα βρει τους Αργεντινούς στον πρώτο προημιτελικό. Τα παιγνίδια μοιάζουν: και η Ολλανδία χρειάστηκε τον τερματοφύλακά της – ο Νόπερτ σταμάτησε στην αρχή του ματς τον Πούλισικ στη μεγαλύτερη ευκαιρία των Αμερικανών στο παιγνίδι. Η διαφορά με την Αργεντινή είναι ότι όταν οι Αμερικάνοι επέστρεψαν στο ματς με το πιο τυχερό γκολ που είδαμε στη διοργάνωση (το πέτυχε ο Ράιτ κάνοντας κάτι σαν τακουνάκι στο 76΄), οι Ολλανδοί τελείωσαν την συζήτηση με ένα γκολ του Ντουμφρις σε πέντε λεπτά!

Το γνωστό «ενός ανδρός αρχή» υπάρχει και στην περίπτωση των Ολλανδών, αλλά εδώ ο ηγέτης είναι ο προπονητής τους: ο Λουίς Φαν Γκααλ είναι ο απόλυτος σταρ της ομάδας, κυρίως γιατί δεν υπερτιμά το υλικό που έχει στα χέρια του. Στην Ολλανδία του έκαναν κριτική για τις εμφανίσεις στον όμιλο και θα του κάνουν κι άλλη – δικαίωμά τους: οι Φαν Μπάστεν και οι Φαν Φερτ πληρώνονται για να κάνουν ενδιαφέρουσες εκπομπές στην τηλεόραση. Αλλά ο προπονητής δεν μπορεί να ασχολείται με τις ψευδαισθήσεις όποιων νομίζουν ότι σε αυτή την ομάδα υπάρχει πολύ ταλέντο – οι προσωπικότητες απουσιάζουν και κατά συνέπεια ο προπονητής πρέπει να βγει μπροστά και να ασχοληθεί με μηχανισμούς, που φέρνουν νίκες προσέχοντας λεπτομέρειες. Χθες η Ολλανδία κερδίζει με καλύτερους στο επιθετικό κομμάτι τους ακραίους αμυντικούς της: ο Μπλίντ δίνει στον Ντούμφρις τη δυνατότητα να γίνει ο σκόρερ που θα τελειώσει το ματς, αφού προηγουμένως, στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, έχει σκοράρει αυτός από ασίστ του συμπαίκτη του και έχει πανηγυρίσει το γκολ με τον συνεργάτη του Φαν Γκααλ μπαμπά του. Ο δε Ντούμφρις έχει σε πανομοιότυπη φάση, (δηλαδή βγάζοντας στο γήπεδο μια δουλειά που γίνεται φανερά στην προπόνηση), δώσει το γκολ του 1-0 στον Ντε Πάι, που έπαιξε το πρώτο ματς στο 100%.

Σε αναμμένα κάρβουνα

Ο Βαν Γκααλ έχει δώσει το δικό του ρεσιτάλ: στο ημίχρονο, μολονότι η ομάδα του προηγείται με 2-0, έχει αντικαταστήσει τους Ντε Ρουν και Κλάασεν με τους Μπεργκβάιν και Κοπμάινερς – κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Χωρίς αυτόν η Ολλανδία νομίζω πως δεν θα είχε καμία τύχη σε αυτό το μουντιάλ: ο άνθρωπος είναι καθηγητής και για αυτό και η ομάδα του βελτιώνεται. Και η απόφασή του να στηριχθεί στην άμυνα είναι ολόσωστη: σε αυτή υπάρχει ο Φαν Ντάικ, ο καλύτερος παίκτης της ομάδας – ο μόνος Ολλανδός που κάθε ομάδα θα ήθελε. Ο Ντε Γιόνγκ δεν παίζει στη Μπαρτσελόνα, οι χαφ του Αγιαξ αποκλείστηκαν φέτος στον όμιλο του Τσάμπιον λιγκ, ο Ντε Πάι είναι χαρισματικός αλλά και ασταθής, ο Χάπκο, που πέτυχε τρία γκολ στους ομίλους, κάνει χρονιά καριέρας, αλλά δεν είναι ο εικοσάχρονος σούπερ ταλαντούχος – στα 24 του είναι. Ο Φαν Γκααλ δεν αδικεί κανένα: αν η άμυνα του σταματήσει τον Μέσι, η Αργεντινή θα ξαναφτάσει μαζί του στα ημιτελικά. Το χει κάνει μετά το 2010 μόνο μαζί του…   

..............

Το pod για τη φάση των 16

https://pod.gr/mundial-2022/ta-kompiouterakia-tis-ispanias-kai-i-wra-tis-argentinis/